Ποιήματα και ιστορίες από την γιαγιά μου!

 Κάθε ένας από εμάς,έχει στο αρχείο του μυαλού του ιστορίες της γιαγιάς γύρω από την σόμπα ή το τζάκι...κάπου εκεί ανάμεσα στις προσπάθειες της ώστε να ηρεμήσουμε από το κυνηγητό και το παιχνίδι ή απλώς να κατευνάσει τα πνεύματα σε έναν ακόμη αδερφικό τσακωμό.
Οι ιστορίες αυτές σχεδόν πάντα έχουν ένα κρυφό μήνυμα και μια κρυφή ελπίδα και αισιοδοξία για έναν καλύτερο κόσμο.
Ευτυχώς για μένα, την αδερφή μου και τις ξαδέρφες μου, σταθήκαμε τυχερές και δεν ακούσαμε μόνο την Κοκκινοσκουφίτσα που την κυνηγάει ο κακός ο λύκος ή τα 3 γουρουνάκια που προσπαθούν να χτίσουν ένα γερό σπίτι, αλλά μάθαμε τον κόσμο μέσα από τις ιστορίες που μας διηγείται η γιαγιά μας...που έχει μάθει από την δική της γιαγιά πριν από πολλά χρόνια, όταν οι οικογένειες δεν γνώριζαν τι θα πει τηλεόραση παρά μόνο τις δυσκολίες του χωραφιού και της επιβίωσης.
Είναι άξιο θαυμασμού η μνήμη της στην οποία έχουν χαραχτεί αυτά τα ποιήματα και μπορεί να τα μεταδώσει χωρίς λάθος στα δισέγγονα της!
Σήμερα θα σας παρουσιάσω κάποια από αυτά με απόλυτο σεβασμό προς την ίδια και της εύχομαι με αυτόν τον τρόπο να γίνει γρήγορα καλά!
Κάποια από αυτά ο χρόνος απλά έσβησε τον τίτλο τους...η ουσία όμως είναι ίδια.

• Το λαχείο

Ήταν Πρωταπριλιά,

ένα παιδί πρωί-πρωί ήρθε και με ζητούσε

και ένα χαρτί βαστούσε

και ήθελε αμέσως να με δει.

Μόλις προφταίνω να ντυθώ

και στο παιδί πηγαίνω

και αυτό λαχανιασμένο με ύφος αγαθό

''Στα χέρια σου'', μου λέει ''σου δίνω τούτο το χαρτί,

και κάτι περιμένεις κ.Κανέλη''

Κανέλη! άκουσα καλά; γρι δεν καταλαβαίνω

και σαν κουτός προσμένω

μα το χαρτί με γαργαλά.

Τ'ανοίγω το διαβάζω

και απ'την χαρά τρομάζω

εκατομμύριο σωστό 

εκέρδισα στο λαχείο.

Σε τέτοιο μεγαλείο 

που τόλμησα να κυλιστώ.

Ένα χιλιάρικο βγάζω
με δίχως χασομέρια

και στου παιδιού τα χέρια

σαν πλούσιος το βάζω

και τώρα συλλογιέμαι 

μέσα στην τόση μου χαρά,

αυτόν, τον τόσο μου παρά

πως να του δώσω φόρα.

Πρώτα πρώτα έτσι δα

θαρρώ θα μου καπνίσει

θα φύγω στο Παρίσι

να δω μέρη πολλά.

Τις πίκρες έξω θα τις ρίξω

για δυο-τρεις μήνες στη σειρά

και κέφι,γλέντι μια χαρά

στ'αλήθεια θα τραβήξω.

Στο γυρισμό εις την Αθήνα

σπίτι μεγάλο θε να χτίσω

να τα περνάω φίνα

με περιβόλι πίσω.

Και κάτι παραπάνω για να ανεβαίνω στον αέρα

να γλεντάω νύχτα μέρα

θα 'χω και αεροπλάνο 

κοντά στα τόσα μου καλά

κυβερνήτης μεγάλος θε να γίνω

γιατί παντού θα δίνω

σε φίλους και σε συγγενείς.

Θα δώσω στα σχολεία μας

τώρα να καινουργιοχτιστούν.

Θα δώσω και να προικιστούν 

κάμποσα ορφανά μας.

Θα χτίσω τμήμα για τρελούς

κάτω εις τα χωράφια

και να 'χει τόπο για πολλούς.

Μετά πετά ο νους μου

και εις την τράπεζα τραβώ

με κούρδισμα τρανό τρανό,

με τους συλλογισμούς μου

με δέχονται σαν βασιλιά
και με προϋπαντούνε .

Ξάφνου στα γέλια σκάνε

ήτανε μου λεν Πρωταπριλιά.

• Ο ύπνος τρέφει τα μωρά

Ο ύπνος τρέφει τα μωρά

και ο κάμπος τα μοσχάρια

και μένα το παιδάκι μου

το τρέφουνε τα χάδια.

Ο ύπνος μου στα μάτια σου

και υγειά στην κεφαλή σου

και η αγρύπνια στον κύρη σου

να κάνει το προικί σου.

Κοιμήσου που στο γάμο σου

και στ'αρραβωνιάσματα σου

θα ανοίξουν ρόδα και ανθή

μέσα στην κάμαρά σου.

Τα χιόνια αλεύρι θα γενούν

και τα βουνά δαμάλια(μοσχάρια)

και η θάλασσα γλυκό κρασί

να πιουν τα παλικάρια.

Αυτά είναι δύο από τα ποιήματα/ιστοριούλες,σύντομα θα σας παρουσιάσω και τα υπόλοιπα!

Εύχομαι να σας άρεσαν!