Τι δεν πρέπει να λέμε ΠΟΤΕ στα παιδιά!

Πολλές είναι οι φορές που πιάνουμε τον εαυτό μας να μιλάμε απότομα στα παιδιά και να τους λέμε φράσεις που αργότερα είτε τις μετανιώνουμε είτε δεν θα θέλαμε ποτέ να τις πούνε άλλοι σε εμάς!

Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής, η κούραση αλλά και ο φόβος της κριτικής από τους τρίτους(όταν βρισκόμαστε σε δημόσιο χώρο), μας οδηγούν ώστε να μιλήσουμε απότομα στα παιδιά, γεγονός που άθελα μας μπορεί να τα πληγώσει πολύ.

Τα παιδιά σε μικρή ηλικία έχουν έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας, ειδικότερα ως προς την μητέρα τους, καθώς φοβούνται ότι μια λάθος πράξη τους μπορεί να την κάνει να απομακρυνθεί από κοντά τους. Επίσης, νιώθουν πολλές φορές τύψεις για πράγματα που γίνονται και αισθάνονται ότι όλα γίνονται εξ'αιτίας τους!

Παρόλα αυτά για να μην υπάρχει συνεχώς το άγχος από μέρους του γονέα για το τι είναι σωστό και το τι είναι λάθος, μπορούν πολύ απλά να βάλουν την θέση τους σε αυτή του παιδιού και να δουν τι αισθήματα τους προκαλεί αυτό που θα λέγανε. Για παράδειγμα, ποιος από εμάς θα ήθελα να ακούσει ποτέ την φράση: ''Αν δεν κάνεις αυτό τότε δεν θα σε αγαπάω'' . Εξάλλου χρειάζεται να δίνουμε ένα θετικό κίνητρο στα παιδιά για να αποκτήσουν μια σωστή συμπεριφορά και όχι να φοβούνται μήπως τα απορρίψουμε ή σταματήσουμε να τα αγαπάμε!!

Για να δούμε κάποιες από τις προτάσεις που ΠΟΤΕ δεν πρέπει να λέμε στα παιδιά:

• ''Αν δεν το κάνεις, τότε δεν θα σε αγαπώ'' : Για παράδειγμα, αν δεν φας όλο το φαγητό σου, αν δεν τακτοποιήσεις τα παιχνίδια σου, αν δεν σταματήσεις να φωνάζεις κτλ, τότε δεν θα σε αγαπώ! Δηλαδή η αγάπη μας για το παιδί στηρίζεται μόνο στο αν θα φάει ή αν θα μαζέψει τα παιχνίδια του; Αν κάποια στιγμή δεν νιώθει καλά για να κάνει αυτό που του ζητάμε τότε θα γνωρίζει ότι εμείς δεν το αγαπάμε. Με αυτόν τον τρόπο του δημιουργούμε σιγά και σταθερά το αίσθημα της ανασφάλειας και πολλές φορές θα αμφισβητεί τον εαυτό του καθώς θα γνωρίζει ότι η αγάπη μας για αυτό στηρίζεται από μια κλωστή και ανά πάσα στιγμή μπορεί να την χάσει.
• ''Κοίτα, κανένα άλλο παιδάκι δεν κλαίει'': Είναι μια πρόταση που λέμε συνήθως στα παιδιά στην δύσκολη ώρα του αποχωρισμού μας με το παιδί στο σχολείο. Είναι αρκετά άσχημο να συγκρίνουμε τα συναισθήματα των παιδιών μεταξύ τους. Μπορεί τα υπόλοιπα παιδιά να μην κλαίνε αλλά το δικό μας να είναι φορτισμένο συναισθηματικά, οπότε δεν χρειάζεται να τα καταπιέζουμε να αρνηθούν αυτά που νιώθουν και να ''μιμηθούν'' τα άλλα παιδιά. Μην ξεχνάμε ότι κάθε παιδί, κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός και διαφορετικά συναισθηματικός!
• ''Ο φίλος σου το κάνει καλύτερα, εσύ γιατί όχι;'' :Όπως είπαμε και παραπάνω κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και η ανάπτυξή του ακολουθεί μια μοναδική γραμμή. Λέγοντας λοιπόν στο παιδί ότι ο φίλος του ζωγραφίζει καλύτερα ή ότι κάνει καλύτερα γράμματα ή ότι έμαθε πιο γρήγορα την αλφαβήτα και τους αριθμούς, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να του δημιουργήσουμε συναισθήματα κατωτερότητας και ανασφάλειας. Αντί να του τονίζουμε τις διαφορές με τα άλλα παιδιά και να του επισημαίνουμε το πόσο πίσω είναι στις δραστηριότητες, γιατί δεν βρίσκουμε έναν τρόπο να το βοηθήσουμε να γίνει καλύτερος. Αρχικά μπορούμε για παράδειγμα να επιβραβεύσουμε την προσπάθεια του στο να γράψει την αλφαβήτα και παράλληλα να το βοηθήσουμε να κάνει καλύτερα γράμματα. 
• ''Με έχεις κουράσει, δεν σε αντέχω άλλο, δεν θέλω άλλο να σε βλέπω, κανείς δεν θα ήθελε ένα παιδί σαν εσένα,καλύτερα να μην σε έκανα κ.α'': Σίγουρα η πίεση, το άγχος,η γκρίνια και η ένταση μπορεί να μας οδηγήσουν εσφαλμένα να μιλήσουμε με αυτόν τρόπο. Δεν υπάρχει δικαιολογία για να χρησιμοποιήσουμε τις παραπάνω φράσεις (και άλλες φορές πολύ χειρότερες), με προσοχή εξετάζουμε τα λόγια που βγαίνουν από το στόμα μας γιατί πληγώνουν και ειδικότερα τα μικρά παιδιά.
• ''Αν το κάνεις τότε σημαίνει πως δεν με αγαπάς και θέλεις να με στεναχωρείς'' : Αυτό είναι το καλύτερο επιχείρημα για να αποτρέψουμε τα παιδιά να κάνουν κάτι που δεν θέλουμε; Η αγάπη είναι πιο βαθιά από ότι μαθαίνουμε στα παιδιά, είναι μέσα μας και δεν εξαφανίζεται με κάθε κακή πράξη ή καθετί που δεν κάνει το παιδί. Γιατί λοιπόν συνεχώς να αναρωτιέται και να φοβάται ότι θα σας χάσει ή ότι συνέχεια πρέπει να υποδεικνύει την αγάπη του προς εσάς, με την τελευταία μπουκιά από το φαγητό;Δεν υπάρχει κανένας λόγος για ανάπτυξη της ανασφάλειας τους. 

Το σημαντικότερο είναι να προσπαθούμε να δείχνουμε στο παιδί τον σωστό δρόμο και να γινόμαστε εμείς τα πρότυπα σωστής συμπεριφοράς χωρίς να τα συγκρίνουμε, να τα απειλούμε και να τα φοβερίζουμε. Το σωστό είναι να πετύχουμε να μας σέβονται και όχι να μας φοβούνται!

Αυτό είναι εύκολο να συμβεί μόνο αν δούμε τι πραγματικά πληγώνει τα παιδιά και να ψάξουμε τρόπους για να τους δείξουμε τον σωστό δρόμο, αν και η καθημερινότητα και ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας οδηγεί στην εύκολη λύση, την απειλή...ας διαλέξουμε την δύσκολη λύση,να δείξουμε και να διδάξουμε τον σωστό τρόπο συμπεριφοράς!!!!

http://paidikimatia.blogspot.com/2014/02/blog-post.html