Όλα μπορούν να αλλάξουν από τη μία μέρα στην άλλη, να χάσεις δουλεία, λεφτά, σπίτι και υπομονή...όλα μπορείς να τα αντέξεις και να σταθείς στα πόδια σου; Πως είναι όταν όμως σου λείπουν τα παιδιά; Όταν καταλαβαίνεις ότι έγινες εκπαιδευτικός όχι γιατί είναι ένα επάγγελμα σαν όλα τα άλλα, αλλά είναι η αγάπη σου στο να δίνεις το δικό σου αποτύπωμα στα παιδιά σου...στα μικρά αυτά σπουργιτάκια που ζητάνε τροφή για να μεγαλώσουν.
Όταν όμως σε έφερε η ζωή μακριά από την τάξη,πως είναι η επόμενη μέρα;
Είναι άδεια, είναι κρύα και μοναχική.
Είναι εκείνες οι βόλτες στο βιβλιοπωλεία όπου χαζεύεις τα παραμύθια και διστάζεις να αγοράσεις κάποιο...διότι πλέον δεν έχεις την τάξη σου, είσαι άνεργη και μακριά από τα παιδιά σου.
Είναι εκείνες οι βόλτες στην φύση, που αυθόρμητα απλώνεις το χέρι σου να μαζέψεις λίγα φυλλαράκια, γιατί θέλεις να τα δείξεις στα παιδιά σου....αλλά και πάλι το μετανιώνεις γιατί πλέον δεν έχεις τάξη.
Είναι και εκείνες οι εποχές που σου θυμίζουν τις δραστηριότητες που θα έκανες στα παιδιά σου, τα επαγγέλματα,τα φρούτα και την ελιά,το μακριά και το κοντά.....και είναι και εκείνη η αλφαβήτα!
Είναι και το τέλος της σχολικής χρονιά που σκέφτεσαι τις καλοκαιρινές κάρτες που θα έφτιαχνες με τα παιδιά και θα τις έδινες μαζί με τον φάκελο τους γεμάτο από ζωγραφιές και κατασκευές.
Είναι που η ανάγκη σου να προσφέρεις, να μεταφέρεις τις γνώσεις σου και να μοιράσεις την αγάπη σου σε πλημμυρίζει τόσο έντονα που γίνεται ανυπόφορο.
Είναι που έχεις στην διάθεσή σου όλα τα υλικά, χειροτεχνίες ειδικά φτιαγμένες από σένα, ζωγραφισμένες με έντονα χρώματα για να προσελκύσεις ακόμα και τα παιδιά που δεν θέλουν να παίξουν, CD με τραγούδια για κάθε διάθεση και περίσταση, χαρτόνια, παραμύθια, άχρηστα υλικά(ναι, ακόμα μαζεύεις τα ρολά), μικρά δωράκια, αυτοκόλλητα...και τόσα άλλα.
Είναι τελικά που απλά σου λείπουν τα παιδιά σου....και τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δεν θα σε κάνει να πάψεις να ελπίζεις ότι θα γυρίσεις πίσω στην τάξη σου..και στα νέα παιδιά που θα σε κοιτούν στα μάτια και θα τους αγκαλιάσεις για να μην ανησυχούν για τίποτα...
γιατί αυτή είναι η εκπαιδευτικός....είναι μια αγκαλιά γεμάτη αγάπη και φροντίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ!